Mijn kick-ass vrienden!
Ze zijn niet beroemd en je ziet ze niet op de voorpagina's van de kranten, maar toch zijn ze elk hun eigen artikel meer dan waard! Zoals de meesten van ons hebben ze een normaal leven en gaan ze elke dag naar hun werk, maar 'routine' is geen woord dat in hun woordenboek staat. Naast hun dagelijks leven, zijn deze vrouwen echte winnaars in hun disciplines!
Ook al zijn ze bescheiden over hun prestaties, we bewonderen ze om hun ongelooflijke kracht en passie. Maak kennis met de echte vrouwen die ons inspireren!
Anna – Whitewater Kajakken
Als haar dienst in het ziekenhuis erop zit is en de werkkleding weer is opgeruimd, verandert Anna in de Koningin van het witte water. Voor haar is kajakken niet alleen een manier om haar vrije tijd door te brengen of een adrenalinekick te krijgen; het is haar leven! Via het kajakken heeft ze veel vrienden gemaakt en de wereld ontdekt. Het was echter niet altijd zo makkelijk: in het begin wilde ze vaak opgeven. Ze kan zelf ook niet precies zeggen, waarom ze niet is gestopt en het heeft gelaten bij activiteiten op het droge, maar denkt zelf dat dit waarschijnlijk te danken is aan haar koppigheid.
Anna
Anna werkt ook hard aan de promotie van deze buitengewone sport. Ze geeft niet alleen trainingen, maar heeft ook haar eigen YouTube kanaal waar ze anderen adviseert over kajakken en instructievideo's uploadt. Ook moedigt ze mensen aan, om de stad vanaf de rivier te verkennen. Anna houdt van peddelen in de winter, voor haar is dit een geweldige manier om actief te blijven en rust te vinden. Het is haar doel, om het kajakken voor vrouwen te blijven verbeteren en promoten.
Softball
Niemand die deze groep vanaf de eerste dag heeft gevolgd, had kunnen voorspellen wat ze op een dag zouden bereiken.
Team Hrabiny bestaat uit een groep jonge vrouwen, die in 2013 bij elkaar zijn gekomen om samen te softballen. Een diverse groep, bestaande uit een fysiotherapeut voor huisdieren, een luitenant-kolonel, een programmeur en een radio verslaggever. Tegenwoordig bestaat dit team uit ongeveer 20 spelers.
Ondanks hun nobele naam, (Hrabiny is Pools voor "Gravinnen") is deze groep allesbehalve verwend of zelfingenomen. Deze vrouwen onderhouden hun eigen veld en ook bij kneuzingen, ontwrichte vingers en verbrijzelde tanden — die in deze sport allemaal gemeengoed zijn — gaan ze niet bij de pakken neer zitten. Een softbal kan immers snelheden tot 100 km/u bereiken!
Hrabiny Softball Wrocław
Hun enthousiasme, harde werk en trots verdienen de hoogste lof. Dit team bereikte uiteindelijk het hoogste niveau, ondanks het feit dat deze vrouwen uit Wrocław in eerste bittere instantie bittere nederlagen ondergingen. In hun eerste seizoen wonnen ze zelfs geen enkele wedstrijd. Ze leerden echter snel van hun vroege tegenslagen en braken uiteindelijk in 2016 door, met het winnen van hun eerste Poolse kampioenstitel. Het volgende seizoen wonnen ze ‘the double’ - het Poolse kampioenschap én de Poolse beker. Dankzij dit succes vertegenwoordigden ze hun land op het Europees Kampioenschap.
Hrabiny won het hart van Polen dankzij hun doorzettingsvermogen, harde werk en vindingrijkheid. En ze hebben alles op eigen kracht gedaan: zelf gefinancierd, zelf evenementen en collecties opgezet en ze hebben al hun inkomsten teruggesluisd naar de ontwikkeling en promotie van softbal in Polen.
Izabella – Ultramarathon Running
"Ik houd van hardlopen: en dan in het bijzonder lange afstanden. Maar veel mensen doen dat al", zegt Izabella over haar passie. Maar dit is wel heel bescheiden, als je kijkt naar haar prestaties: Iza heeft al zo veel bergmarathons gelopen, dat ze ondertussen een "meeste" lijst heeft. De "langste" is de Łemkowyna Ultra-trail op 150 km, de "mooiste en meest bergachtige" de Matterhorn Ultraks en de "meest ongewone" is de Ladakh Marathon. Deelname aan deze laatste vereist vele dagen van acclimatisatie, omdat deze marathon begint op 3500 meter boven de zeespiegel! Het meest indrukwekkende, is dat Izabella's resultaten op dit gebied bijna gelijk zijn aan die van profsporters. Alleen zit Iza, in tegenstelling tot de profs, acht uur per dag achter een bureau in een kantoor.
Het is dus niet overdreven om te zeggen dat ze een grote fan is van de bergen. Iza kan ook vol vuur vertellen over expedities naar onder andere Aconcagua, Marokko, Thailand en Vietnam. Maar de Himalaya blijft haar favoriet en ze is altijd blij om hier naar terug te gaan. Ze geniet van de rust, de ongerepte natuur en de vriendelijke mensen. Daarnaast deelt Iza haar passie en liefde voor de ultramarathon in veel publicaties. En alsof dat nog niet genoeg is, heeft ze ook oog voor een goede opnames en legt ze haar ervaringen vast in prachtige foto's.
Iza
Het is dus niet overdreven om te zeggen dat ze een grote fan is van de bergen. Iza kan ook vol vuur vertellen over expedities naar onder andere Aconcagua, Marokko, Thailand en Vietnam. Maar de Himalaya blijft haar favoriet en ze is altijd blij om hier naar terug te gaan. Ze geniet van de rust, de ongerepte natuur en de vriendelijke mensen. Daarnaast deelt Iza haar passie en liefde voor de ultramarathon in veel publicaties. En alsof dat nog niet genoeg is, heeft ze ook oog voor een goede opnames en legt ze haar ervaringen vast in prachtige foto’s.
Maja & Joanna – MTB
Energieke Maja is vaak te vinden tijdens het joggen in haar lokale bos, of tijdens het rijden op nabijgelegen trails. Dit laatste maakt een beest in haar wakker; een downhill beest! Ze herinnert zich met een lach op haar gezicht hoe moeilijk het begin was, ook al "vroeg ze er zelf om". Haar kennismaking met enduro was namelijk behoorlijk intens — ze verloor bijna al haar tanden, kreeg een lekke band en moest de fiets voor de rest van de route duwen. Daarna besloot ze om lessen te volgen, om wat ervaring op te doen en wat slechte gewoontes te veranderen; alleen maar om tijdens haar volgende rit knock-out te gaan door een verkeerd ingeschatte sprong.
Maar zelfs dit ongeluk heeft haar niet afgeschrikt en ze rijdt nog steeds trails. Flow trails zijn slechts een opwarmertje voor haar: ze geeft de voorkeur aan trails die snelle beslissingen vereisen. Haar nieuwe doel, is om volgend jaar deel te nemen aan een enduro-wedstrijden.
Op dezelfde trails kom je ook een vriendin van Maja uit dezelfde stad tegen, Joanna: die volgens haar eigen bescheiden mening "veel in de bergen rijdt". Hoewel Joanna een werkende vrouw en moeder van twee is, is ze geen slaaf van haar dagelijkse routine. Je zult haar in het weekeinde dan ook niet thuis vinden; zelfs niet in de winter! Voor haar zijn zowel het weer als het hebben van kinderen geen excuus, om niet te rijden!
Joanna toont haar liefde voor het fietsen, door deel te nemen aan enduro wedstrijden en haar avonturen te delen op haar blog "Motherbiker". In haar eigen woorden: "Kinderen krijgen betekent niet het einde van je eigen dromen. Je kunt ze laten uitkomen, wat je situatie ook is." Haar blog gaat voornamelijk over haar fietstochten — zowel met als zonder de kinderen.
Joanna
Joanna's hele familie is gebeten door het fietsvirus en haar zonen (van acht en elf jaar oud) hebben hun rijvaardigheid met hun ouders en op trainingen met andere kinderen aangescherpt. Om hun kinderen te helpen bergopwaarts te gaan, slepen Joanna en haar man de jongens omhoog met een flexibel touw dat uit de VS wordt geïmporteerd. Het is buitengewoon licht en gemaakt van militair bungee touw, wat normaal gesproken wordt gebruikt om vliegtuigen op vliegdekschepen te laten landen. Dit touw heeft haar fietstochten met de familie veel gedenkwaardiger gemaakt, want hierdoor kunnen ze samen veel verder rijden.Maja en Joanna ondersteunen de lokale MTB-gemeenschap actief. Ze zijn niet alleen lid van een fietsvereniging, maar hebben zich kortgeleden ook aangemeld voor de aanleg van een pump track in hun dorp.
Cecile – Bike Touring
Cecile doet zoveel dat ze haar activiteiten zou kunnen verdelen tussen meerdere mensen. Ze leert kinderen muziek, wiskunde en lezen & schrijven, ze maakt keramieken objecten, kweekt haar eigen groenten en speelt muziek. Ze vindt het ook altijd leuk om buiten te zijn en met haar kinderen en hond te wandelen. Maar acht jaar geleden begon ze problemen te krijgen met lopen. De oorzaak bleek een aangeboren heupdysplasie te zijn, die leidde tot een heupvervanging. Door deze operatie moest Cecile vanaf dat moment helaas afzien van lange wandelingen. Maar juist op dat moment herinnerde ze zich haar oude, goede vriendin: de fiets! Als tiener fietste ze namelijk elke dag naar de middelbare school en haar eerste vakantie was een lange fietstocht. Gelukkig bleek fietsen oké te zijn voor haar heup en hier is ze dan ook gretig opgesprongen.
Cecile
Na verloop van tijd werden Cecile's ritten langer en langer. In 2016 besloot ze 11 weken door Europa te fietsen. Ze reed er drie hiervan met haar zoon aan haar zijde, voordat ze alleen verder ging (zij het met haar hond in een aanhangwagen). Haar volgende lange reis vond plaats in 2018: vier en een halve maand door Italië en de Balkan, met de bus naar Berlijn, verder fietsen naar Denemarken en dan weer terug naar Nederland. Cecile geeft toe dat het moeilijk kan zijn — vooral in de bergen — en ze wordt soms een beetje eenzaam. Maar ze houdt van de vrijheid, de prachtige landschappen en vriendelijke mensen die ze onderweg tegenkomt. Over het algemeen houdt ze van de ervaring van het inpakken van haar leven in twee fietstassen en alle ups en downs die ze onderweg meemaakt.
Vanaf 1 maart gaat Cecile weer op weg, dit keer voor zeven maanden naar Centraal-Azië. Het is haar doel om de Pamir Highway volledig uit te rijden. En net als op elke andere reis zal haar trouwe metgezel, de Guitalele, haar vergezellen.